Category: บันทึก

Posted on

บันทึกอีเวนต์ WxS_แบนเนอร์ “เรื่องราวที่เธอคือตัวเอก”​

บันทึกอีเวนต์ WxS_แบนเนอร์ "เรื่องราวที่เธอคือตัวเอก"

Warning

เนื้อหาต่อไปนี้เป็นการสปอยล์ ใครไม่อยากโดนสปอยล์เชิญกดปิดจากหน้านี้ ส่วนใครอ่านเนื้อเรื่องแล้ว หรือจะโดนสปอยล์ก็ไม่เป็นไรก็เชิญเลย!!

ก่อนอื่นก็ต้องหวีดภาพนี้ก่อนล่ะ สิ่งแรกที่กระทบลูกกะตาคือความเท่ ความดาร์ก (ความอยากได้55) รอบนี้กดไป 80 โรลละไม่มาซักกะคน…

สึคาสะทำไมรอบนี้เท่ขนาดนี้…ละก็ถ้าเทียบการ์ดสึคาสะ กับการ์ดรุย กับเมย์โกะเน่ซัง
อัญมณีที่ต่างหูสึคาสะมันไม่เตะตาเท่ากับอีก 2 คน หรืออาจจะสื่อว่าตัวสึคาสะเองนี่แหละที่เป็นอัญมณี ซึ่งเปล่งประกายจนคนอื่นมองเห็นอัญมณีอื่นหม่นแสงกันเลยทีเดียว
และอาจจะด้วยเหตุนี้ รุยที่เมื่อมองไปยังอัญมณีก็มองด้วยสายตาแบบ ภูมิใจ หลงใหล (แถมหลอดไฟด้านหน้าที่ภายในเป็นหลอดไฟ ‘รูปดาว’ ‘สีเหลือง’ แล้วไอแสงหลอดไฟก็ไปกระทบหน้ารุย…อืม คิดแล้วดีต่อใจ)
ส่วนการ์ดเมย์โกะเน่ซังท่อนขาสวยจัง ทำไมพี่เขารายล้อมไปด้วยตุ๊กตากันน้า～ เนื้อเรื่องมีการพูดถึง การแสดงโชว์ของสึคาสะตอนเด็กๆ ว่าใช้เจ้าพวกตุ๊กตาเนี่ยทำการแสดง ซึ่งสึคาสะจินตนาการว่าตุ๊กตาเป็น ‘ตัวเอก’ ของโชว์นั้นๆ

หรือก็คือเน่ซังที่อยู่ท่ามกลางเหล่า ‘ตัวเอก’ เหล่านี้ ก็ถือว่าเน่ซังก็เป็น ‘ตัวเอก’ เช่นกัน ?

กลับมาที่สึคาสะอีกนิดนึงนอกจากความเท่ ความดาร์ก อีกคำที่คิดได้คือ 支配者　(Shihaisha) ผู้ปกครอง…ดูท่าโพสสิ แล้วไอรอยยิ้มที่ดูไม่กลัวใครนั่นอีก ฮือ เป็นการ์ดที่สไตรก์กลางใจจริงๆ

_____________________________________________________________________

เปลี่ยนโหมดมาพูดถึงเนื้อเรื่องกันบ้าง ตัวละครใหม่ครั้งนี้ ‘บาคุโนะ เรกิ’…เคมีเข๊าก๊านเข้ากันกับเทนมะซัง บาคุโนะซังก็แน่ล่ะว่าสายจินตนาการเก่ง สึคาสะของเราที่พอเห็นบาคุโนะซังเขาจดสิ่งที่มโนได้ใส่สมุดขนาดนั้น ก็เลยคิดว่าเราไม่ได้มี ‘พลังแห่งการจินตนาการ’ เท่าบาคุโนะซัง
แต่ไปไปมามาพอได้คุยกับเมย์โกะซัง กับตุ๊กตากระต่ายที่เคยทำโชว์มาด้วยกัน สึคาสะก็มารู้ตัวว่าเมื่อก่อน ตัวเองก็ใช้จินตนาการเหมือนกัน แต่คนละแนวกับบาคุโนะซังที่ให้ความสนใจกับเหล่า ‘ตัวละครประกอบ’ เป็นพิเศษ ส่วนฝั่งสึคาสะก็สมเป็นสึคาสะคือ ‘ตัวเอก’ ต้องมาก่อน
ทีนี้สึคาสะก็ได้ใช้วิธีการ ‘สร้างเรื่องราวชีวิต’ ให้กับตัวประกอบ บทพูด 3 ประโยคที่ตัวเองต้องเล่น
เท่านี้แม้แต่ตัวประกอบก็สามารถกลายเป็นตัวเอกได้แล้วในเรื่องราวชีวิตของตัวละครนั้นๆ

เป็นวิธีเพื่อเข้าใจบทแสดงที่เราไม่เคยเห็น ไม่เคยอ่านมาก่อน ตื่นเต้นดีอ่ะ แล้วก็สมกับที่เป็นสึคาสะดี (รอบที่ 2)

ละทีนี้พอสึคาสะกับเพื่อนช่วยกันคิดบทชีวิตของนากายามะได้ ก็ลองเอาไปปรึกษากับบาคุโนะซัง…เราคิดว่าบาคุโนะซังเขาเป็นพี่พวกสึคาสะนะ (อาจซัก 20 ต้นๆ ?) แต่พอพี่เขาได้คุยเรื่องที่ตัวเองถนัด พี่เขากับสึคาสะคุยกันอย่างออกรส อารมณ์เหมือนคนรุ่นราวคราวเดียวกันเลย น่ารักกกกกก
"จริงด้วยครับ...! แม้จะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยๆ แต่ท่าทีของนากายามะต่อฮิโนะก็ดูจะเปลี่ยนไปเลย...!"
เมื่อถึงวันแสดงจริง (ชอบเนื้อเรื่องวันดาโช ที่ได้ดูพวกสึคาสะแสดงในเนื้อเรื่องนี่แหละ) หลังจากผ่านการฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อมาเข้าฉากพูด 3 ประโยค ปรากฏว่า…

เด่นเกินไป55 นั่นสิเนาะ ก็อยู่ๆนากานามะก็กลายเป็นตัวเอกอีกคนเฉยนี่เนาะ55 ชอบ ชอบ อย่าไปกลัว

"...สมน้ำหน้า"

(↑ อันนี้เป็นการเข้าบทแสดงแบบอินสุด )

ก่อนจะจบเนื้อเรื่อง พี่บาคุโนะที่ก่อนหน้านี้ไม่ยอมรับงานแสดงบทเป็นตัวเอก ก็ได้มาบอกกับทั้ง 4 คน ว่าหลังจากที่ได้ร่วมแสดงกับสึคาสะแล้ว ก็เปลี่ยนใจยอมรับงานแสดง และชวนให้วันดาโชทุกคนลองสมัครแคสติ้งนักแสดงภาพยนตร์ที่พี่เขาจะได้เล่นดู

ชอบความที่สึคาสะเค้ามีอะไรบางอย่างที่แบบส่งผลต่อคนอื่น แบบเนี่ย!!

ทีนี้ก็วางบทปูอีเวนต์หน้าเป็นที่เรียบร้อย แต่วันดาโช อีเวนต์หน้าเป็นของรุยแน่นอน เนื้อเรื่องจะมาเกี่ยวกับการลองสมัครแคสติ้งหนังยังไงหว่า… เนื้อเรื่องสึคาสะกับเนเนะ พอเดาได้ว่าจะมาทางไหน แต่รุยกับเอมุจังนี่ไม่รู้แฮะ 
นอกเรื่อง
●โทร์ป→ แอนดรอยด์→ริโอะ→ตัวประกอบ 3 ประโยค

น่าจะตั้งแต่อีเวนต์เปียโน ที่สึคาสะเริ่มจะลำบากกับบทแต่ละบท แล้วก็น่าจะต้องลำบาก ฝึกฝนอะไรกันต่อไป สู้ๆ

●อีเวนต์นี้ไม่เศร้าแล้ว เย่

ขอบคุณที่หลงมาอ่านจนถึงตรงนี้ เจอกันใหม่ Blog ต่อไป
Yumi-chan

Posted on

บันทึก Event WxS_Emu Banner “แฮปปี้เอนด์ของพวกเรา”

คำเตือน!!!!
  • บันทึกนี้เต็มไปด้วยการสปอยล์ สปอยล์ และสปอยล์ ใครยังไม่ได้อ่านเนื้อเรื่องอีเวนต์ WxS ทุกเรื่องมาก่อนอาจโดนสปอยล์ได้
  • Yumi-chan ว่าจะ ‘เขียน’ อย่างเดียว แต่มีช่วงนึงที่ Yumi-chan บันทึกในรูปแบบวิดีโอด้วย
  • บันทึกนี้ มีการตัดทอน ย่อเนื้อหา (เอามาแต่เฉพาะที่ Yumi-chan จะหวีด?55) เพราะงั้น ใครสนใจแล้วยังไม่เคยอ่านเนื้อเรื่องอีเวนต์ก็แนะนำเลย
ใครที่ OK ก็มาร่วมหวีดด้วยกันได้เลย!!
ตัว Yumi-chan ที่คิดไว้ว่า ถ้าไม่ใช่อีเวนต์ของรุย ก็ต้องเป็นอีเวนต์สึคาสะแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(←ความเอนเอียงจากความต้องการส่วนตัวล้วนๆ) ปรากฏว่าเป็นอีเวนต์เอมุจางงงงงงงงงงงงง น้องตอนเด็กปุ็กปิ๊กไปไหน(แล้วไอกระเป๋าสะพายน้องไก่นั่นคือ พลัสความปุ๊กปิ๊กไปอีก)
 

(สรุปว่าการที่ seiyuu เอมุจังมาในรายการ Wondershow Channel#34 แล้วได้รับหน้าที่อ่านคอมเมนต์เพลงของ nyanyannya (Daitensai_P) ก็เพราะอย่างนี้เองสินะ แล้วจำได้ว่าเสียง seiyuu ก็ตะมุตะมิเวอร์)

พอมาดูชื่ออีเวนต์ “Happy end ของพวกเรา”←…Happy end!! แสดงว่าหลังจากอีเวนต์ช่วงหลังๆมาที่ดูเค้าลางว่า WxS จะยุบตัวแล้วไปทางใครทางมันอยู่รอมร่อ ในที่สุดก็จะได้อยู่ด้วยกันจริงๆใช่หมายยยยย(´；ω；`)
↑  แล้วทำไมภาพการ์ดเนเนะถึงได้ร้องไห้ล่ะ เอ๊ะ!???

ส่วนการ์ดเมโกะเน่ซัง wow～

สารบัญ

ตอนที่ 1 Let's GOOO!!

เช้ามาที่บ้านเอมุจัง เอมุจังที่ตื่นมาแต่เช้าเพื่อจะไปซ้อมการแสดงกับทุกคนเช่นเคย ก็เห็นพี่ๆกำลังพิจารณาเอกสารอะไรก็ไม่รู้เต็มโต๊ะไปหมด
เอมุจังเลยถามพี่ๆว่า “พวกพี่ๆทำอะไรอยู่น่ะ กระดาษเต็มโต๊ะขนาดนี้”
พี่คนโตเคสุเกะ “อ๋อ นี่เป็นข้อมูลผู้มาใช้บริการของเดือนที่แล้วกับผลสำรวจความพึงพอใจน่ะ”
S__3702788_0
S__3702786_0
เอมุจังได้ยินดังนั้นก็สนใจ “หนูขอดูด้วยได้ไหม!? หนูก็อยากรู้ว่ามีลูกค้ามากันกี่คน แล้วพวกเขามีความพอใจกันเท่าไหร่!”
พวกพี่ๆก็สอนให้ดูตัวเลขของลูกค้าเทียบจาก 2 เดือนก่อนหน้ากับเดือนที่แล้ว ผลก็คือตัวเลขเพิ่มขึ้นแบบพรวดพราด พี่ๆเลยบอกว่านี่เป็นเพราะ ‘การแสดงครบรอบ 30 ปี’ กลายเป็นที่พูดถึงกันอย่างไม่ต้องสงสัย  ทั้งฟีนิกซ์สเตจที่ดังอยู่แล้วก็ดี นอกจากนี้พอบอกว่า WxS ก็ร่วมแสดงด้วยผลลัพธ์ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ
ผลลัพธ์ดังกล่าว และผลงานก่อนหน้านี้ของ WxS ทำให้พี่ๆในฐานะผู้บริหารก็อยากให้ WxS แสดงในสวนสนุกอย่างนี้ต่อไป แต่……….
พวกพี่ๆมองดูเอมุจังอ่านความเห็นของ ‘การแสดงครบรอบ 30 ปี’ ที่ชื่นชมการแสดงของสึคาสะ กับ เนเนะ แล้วท่าที่ของน้องก็ดูไม่ค่อยจะร่าเริงเหมือนเคย

(…ใกล้จะถึงเวลาที่จะต้องจากกับทุกคนแล้วสินะ มันก็เหงาๆจริงนั่นแหละ แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็อยากบอกลากับทุกคนด้วยรอยยิ้มอยู่ดี)←ทิชชู อยู่หนายยย

แล้วฉากก็ตัดมาที่ WxS 4 คนกำลังดื่มด่ำกับความสำเร็จของ ‘การแสดงครบรอบ 30 ปี’ แน่นอนว่าทั้งสึคาสะกับเนเนะเพื่อจะไล่ตามความฝันของตัวเองทั้ง 2 ก็ต้องการประสบการณ์ขึ้นเวทีแบบนี้ยิ่งๆขึ้นไป เมื่อเอมุเห็นท่าทีของทั้ง 2 ก็เสนอว่า “ถ้าพวกเราช่วยกันคิด เดี๋ยวก็อาจจะเจอคำตอบก็ได้นะ” ส่วนรุยที่ไม่ว่ายังไงก็อยากจะไล่ตามความฝันของตัวเองด้วยกันกับเพื่อนๆ ก็เงียบไปและดูเหมือนว่าในที่สุดอีเวนต์นี้ รุยจะเริ่มทำอะไรบางอย่าง (หลังจากรุยได้สร้างปมไว้ เป็น 2 3 อีเวนต์แล้ว)

ตอนที่ 2

อะไรบางอย่างก็คือรุยได้ไปเจรจากับพี่ๆเอมุนั่นเอง
รุยได้ขออนุญาตจากพี่ๆว่าหลังจากนี้ WxS ขอแยกตัวจากสวนสนุกเพื่อทำการแสดงในฐานะฟรีแลนซ์ และแน่นอนว่าด้วยกันทั้ง 4 คน รวมถึงเอมุ
เคสุเกะ “เธอรู้ใช่ไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา”
เคสุเกะ “ที่เธอพูดหมายถึงการบอกว่าจะดึงเอาคนของตระกูลผู้บริหารคนนึงออกไปเลยนะ?”
รุย “ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่สมควร แต่ถึงอย่างนั้นไม่ว่ายังไงผมก็ยังอยากที่จะชวนให้เอมุไปด้วยกันครับ” ← บทมาขนาดนี้ Yumi-chan นึกว่านายจะเป็นแบนเนอร์
การ์ด 3 ดาวรุย ← (ชุดนี้สีไม่ค่อยฉูดฉาดนะ55 )

ตอนที่ 3

วันรุ่งขึ้น รุยได้บอกเพื่อนๆเรื่องที่ได้ไปเจราจามาเมื่อคืน สึคาสะกับเนเนะก็ดีใจเป็นอย่างมาก สึคาะสะถึงกับเอ่ยปากชม “สมแล้วที่เป็นรุย” แล้วสักพักเนเนะก็เอะใจว่า 
“ถ้าได้เป็นฟรีแลนซ์จริงๆ…แล้วเอมุล่ะ?”
สึคาสะ “จริงด้วย ความฝันของเอมุคือการทำให้วันเดอร์สเตจเต็มไปรอยยิ้ม ถ้าได้เป็นฟรีแลนซ์จริง พวกเราคงแสดงที่นี่ได้น้อยลง ทำให้ความฝันของเอมุไกลออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้…  “
“อื้ม… เพรางั้น ฉันจะแสดงอยู่ที่นี่ล่ะ” พูดแล้วน้องก็ฝืนยิ้ม
รุย “เอมุคุง ก่อนหน้านี้ผมได้ถามเอมุคุงว่าจะเอายังไงต่อไป เอมุคุงก็ตอบว่าจะไม่ไปกับพวกผม…จะอยู่ปกป้องที่นี่”
“รู้แบบนั้น แต่ก็ขอให้ผมพูดอีกซักครั้ง―ไปกับพวกเราไหม?“
  •  
  •  
  •  
แล้วภาพคุณปู่เอมุก็ flashback มาー “ไม่ล่ะ ฉันไม่ไป”
รุยคุงก็อึ้งไป สึคาสะก็เงียบอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากนั้น เนเนะก็พยายามช่วยพูดให้เอมุเปลี่ยนใจ ส่วนรุยก็เข้าสู้โหมดทำใจไปแล้ว ฝั่งสึคาสะที่เงียบมาตลอด “………….เอมุ ชั้นน่ะ…..!” พยายามพูดอะไรแต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก ท้ายที่สุดเอมุก็ปลอบใจทุกคน “ทุกคน อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิ! พยายามเข้านะ ทำให้ความฝันทุกคนเป็นจริงให้ได้ล่ะ!”
ตัดฉาก หลังจากลากับเอมุ เย็นนั้นระหว่างกลับบ้านด้วยกัน 3 คน เนเนะที่เหมือนยังไม่ยอมตัดใจพยายามคิดหาทางทำอะไรสักอย่าง แต่สึคาสะ…
(เห็นหน้าสึคาสะแบบนี้ครั้งแรกตอนอีเวนต์［天の果てのフェニックスへ］(ไปให้ถึง ฟีนิกซ์แห่งขอบฟ้าอันไกลโพ้น) หมายความว่าน้องจะร้องใช่ไหม!!!)
สึคาสะ “มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ถ้าเอมุบอกว่าจะไม่ไปกับพวกเรา เราก็คงต้องไปกันแค่ 3 คน”
เนเนะ “เอ๊ะ… เดี๋ยวก่อน ทำไมถึงพูดออกมาง่ายๆอย่างนั้นล่ะ? สึคาสะจะยอมให้มันเป็นแบบนี้จริงๆ…! อ๊ะ…. ” พอสึคาสะเงยหน้าขึ้นด้วยตาที่เอ่อคลอแล้วพูดขึ้นว่า
”…การลาจากด้วยรอยยิ้ม มันช่าง―เป็นเรื่องที่แสนจะยากเย็นอะไรขนาดนี้”
ขณะนั้นเองจู่ๆก็มีโทรศัพท์มาหารุยจากพี่ๆเอมุ เพื่อแจ้งข่าวว่าตกลงที่จะให้ WxS เป็นฟรีแลนซ์ และนี่คือรีแอคชั่นของสึคาสะกับเนเนะ ก่อนจบตอน

ตอนที่ 4

หลายวันหลังจากนั้น ขณะที่รุยกำลังคุยกับพี่ๆของเอมุ รุยก็ได้บอกพวกพี่ๆตามตรงไปว่า เอมุเลือกที่จะอยู่แสดงที่สวนสนุกเหมือนเดิม พวกพี่ๆได้ยินแบบนั้นก็แปลกใจแล้วก็เหมือนคิดอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นพวกพี่ๆก็ได้แจ้งว่าถ้ายังไงก็อยากให้แสดงโชว์เนื่องใน ‘วันรำลึกการเปิดสวนสนุกฟีนิกซ์วันเดอร์แลนด์’ ก่อนจะกลายเป็นฟรีแลนซ์ได้ไหม รุยก็ได้ตอบว่าจะไปคุยกับทุกคนก่อน
แต่รุยก็คิดว่าทุกคนอยากที่จะแสดงแน่นอน
รุย (โชว์นี้คงจะเป็นโชว์สุดท้ายในฐานะนักแสดงของเวทีวันเดอร์สเตจถ้าอย่างนั้น…ต้องทำให้มันเป็นโชว์ที่เยื่ยมที่สุดแล้วล่ะ)←(ก็คืองัดให้สุดฝีมือเหมือนทุกทีใช่ไหมล่า)
ณ โลกวันเดอร์แลนด์ ท่ามกลางบรรยากาศในเวลาที่ต้องใกล้จะลาจาก ทุกคนก็ตกลงแสดงโชว์สุดท้ายนี้ เอมุเห็นทั้งเพื่อน และพวกมิกุดูเหงาๆ เศร้าๆ เอมุก็ไม่อยากจะลาทุกคนด้วยบรรยากาศแบบนี้ น้องจึงตะโกนออกมาว่า
“อาววววล่ะ! ทุกคน มาทำให้โชว์นี้เป็นโชว์ที่สนุกที่สุดเท่าที่เคยมีมากัน! เพราะงั้น…โชว์สุดท้ายนี้มาแสดงเรื่องนั้นกันเถอะ!”
［旅の一座の物語］(เรื่องเล่าคณะละครเร่) โชว์เรื่องแรกที่พวกสึคาสะแสดงกับมิกุกับไคโตะนี่ซัง และท้ายที่สุดทำให้รุยตกลงยอมกลับมาร่วมแสดงกับ WxS หลังจากทะเลาะกันหนักมากตอน main story (การเลือกเอาโชว์เรื่องแรกที่สำคัญ มาเลือกแสดงในครั้งสุดท้ายเช่นนี้มัน～～@oab#sd%)
แต่ตอนจบของโชว์นี้มีว่า “หลังจากนั้นทั้ง 4 คน ก็แสดงโชว์ด้วยกันตลอดไป” ซึ่งในสถานการณ์ที่เอมุจังเลือกที่จะไม่ไปกับทุกคนเช่นนี้ พวกมิกุก็กังวลว่าถ้าแสดงทั้งๆบทนั้น จะไปซ้ำเติมความเศร้ากับพวกเอมุไปอีก 
เมโกะเน่ซังก็ได้เสนอขึ้นว่าในฐานะที่พวกเราเป็นนักแสดง เรามาสร้างโชว์กันเถอะ! โชว์ที่ทำให้เด็กๆพวกนั้นมีรอยยิ้ม โชว์ที่ช่วยสร้างกำลังใจอะไรแบบนั้น!

และเรื่องที่เหล่า virtual singer เลือกกันก็คือ ‘เรื่องเล่าคณะละครเร่‘ เช่นกัน แต่ตอนจบต้องเป็นแบบที่เรียกว่า Happy end สำหรับพวกเอมุ

ตอนที่ 5 (เอมุจังเวอร์ชันปุ๊กปิ๊ก ไทม์!!)

ที่ห้องเอมุ ขณะที่เอมุกำลังลองซ้อมตามบทจนถึงช่วงตอนจบ “หลังจากนั้นทั้ง 4 คน ก็แสดงโชว์ด้วยกันตลอดไป” อ่านบทไปเอมุจังก็เริ่มเศร้าที่จะต้องจากทุกคน จู่ๆพี่สาวก็เข้ามาในห้องชวนดื่มโกโก้ เอมุจังที่แปรงฟันไปแล้วเลยพูดกับพี่สาวว่า งั้นหนูแปรงอีกรอบก็คงไม่มีปัญหาใช่ไหม!?
แน่นอนว่าพี่สาวเค้าแค่เอาโกโก้มาเป็นข้ออ้าง เพื่อมาคุยกับน้องสาวที่ช่วงนี้ดูซึมๆ เอมุก็ไม่ปิดบัง แล้วเล่าเรื่องที่ตัวเองเลือกที่จะไม่ไปกับคนอื่นๆ พี่สาวก็ถามว่า “…เอมุ คิดดีแล้วใช่ไหม? ที่จะไม่ไปกับทุกคน”
เอมุ “……. อืม ยังไงหนูก็ลืมไม่ได้ ตอนที่ได้ดูโชว์กี่เรื่องต่อกี่เรื่องกับคุณปู่ー”

อดีต 10 กว่าปีก่อน

ที่วันเดอร์สเตจ “ปู่คะ ที่นี้คือที่ไหนหลอ?” เมื่อเอมุถามเช่นนั้นปู่ของน้องจึงตอบว่า “ที่นี่ーไม่ได้เป็นทั้งที่ไหน และเป็นได้ทุกๆที่เลยล่ะ!”←(หมายความว่าถึงน้องเลือกจะไปกับเพื่อนๆ ก็เหมือนกับว่าได้แสดงที่วันเดอร์สเตจใช่ไหม คุณปู่!!)
คุณปู่ “ดูเหมือนว่า วันนี้ที่นี้จะกลายเป็นป่าพิศวงแล้วละนะ เอ้า เอมุ มองไปที่เวทีดูสิ”
ซึ่งหลานกับปู่ก็ได็ดูโชว์ “คุณหมีโปโปะในป่าพิศวง” ด้วยกัน (คุณปู่นี่ก็รีแอคชั่นไม่แพ้รุ่นหลานเลย)
หลังจากดูโชว์จบเอมุจังก็พูดขึ้นว่า “โชว์นี่สนุกสุดๆไปเลยเนอะ คุณปู่!”
แล้วคุณปู่จะพูดประโยคต่อมาที่ ความจริงเป็นประโยคที่เคยโผล่มาตั้งแต่ main story แล้ว
คุณปู่ “เวทีนี้น่ะจะเป็นโลกแบบไหนก็ได้ ในการแสดงแต่ละครั้ง “
“บางครั้งก็เป็นโลกป่าดงดิบ บางครั้งก็เป็นโลกบนก้อนเมฆ บางครั้งก็เป็นโลกที่มนุษย์ดึกดำบรรพ์อาศัยอยู่ หรือบางครั้งก็เป็นโลกที่มนุษย์อวกาศอาศัยอยู่… “

“คือวันเดอร์แลนด์ที่สามารถจะเป็นโลกแบบไหนก็ได้ยังไงล่ะ”

↑ ลองเทียบบทพูดเดียวกันของคุณปู่ กับบทของเอมุที่เคยโผล่มาตอน main story 

นอกจากนี้คุณปู่ยังได้พูดอีกว่า “ถ้าเอมุมีรอยยิ้มดีๆบนใบหน้าแล้ว ปู่อยากจะให้เอมุลองดูไปที่โลกรอบตัวของหลานดู”

“แม้ว่าโลกนั้น คงจะไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงามอย่างโลกบนเวทีーแต่ปู่ก็มั่นใจว่า สิ่งที่ได้เห็นจะกลายมาเป็นพลังให้หลานอย่างแน่นอน”←(ปู่หมายถึงให้ไปเผชิญโลกกว้างใช่ไหม!! เอมุเห็นไหมขนาดปู่ยังบอกหนูเลยยย)

หลังจากย้อนความเรียบร้อยเอมุก็พูดขึ้นว่า
“และก็เป็นอย่างที่คุณปู่ว่าไว้ วันเดอร์สเตจได้มอบรอยยิ้มให้หนูมากมาย”
“และการที่เพื่อนๆยิ้มแย้มเมื่ออยู่ที่นั่น มันทำให้หนูมีความสุขจริงๆ…”
“เพราะฉะนั้น หนูจึงอยากจะปกป้องวันเดอร์สเตจที่คุณปู่เหลือไว้เป็นของดูต่างหน้า และสวนสนุกฟีนิกซ์วันเดอร์แลนด์ก็เช่นกัน”←(…เอมุ ปู่หนูไม่ได้บอกให้หนูยึดเอาแต่เวทีวันเดอร์สเตจอย่างเดียวนะหนู หนูจะไม่สนใจความจริงข้อนี้ไม่ด้ายยยยยย)
แล้วน้องก็เริ่มพูดปลอบใจตัวเอง…ถึงจะไม่ได้อยู่กับทุกคนก็ไม่เป็นไร แล้วน้ำตาน้องก็เริ่มไหล จากนั้นเลยบอกพี่สาวว่าขอตัวไปแปรงฟันอีกรอบ พลางทำเหมือนว่าตัวเองโอเคดีอยู่
ฉากตัดมาที่พี่สาว ได้มารายงานสภาพเอมุจังให้กับพี่ชายทั้ง 2 เมื่อรู้อย่างนั้นเหมือนพี่ชายทั้ง 2 คนก็จะ….???……..←(คุณพี่ช่วยเด็กๆด้วย นี่ยังไม่ใช่ Happy end เลย TT )

ตอนที่ 6 เรื่องเล่าคณะละครเร่ Another ver.

รุ่งเช้าเมื่อเอมุจังมาถึงวันเดอร์สเตจเป็นคนแรก ขณะกำลังคิดว่าจะทำยังไงกับตาที่แดงอย่างเห็นได้ชัด ที่ถ้าทุกคนมาเห็นก็จะต้องรู้อย่างแน่นอนว่าน้องผ่านการร้องไห้มา ทันใดนั้นเมโกะเน่ซังก็มาหาแล้วบอกว่าจะให้ WxS ทุกคนมาดูโชว์ที่ virtual singer ทุกคนเตรียมขึ้น
พอเมโกะเน่ซังเห็นหน้าเอมุจัง จึงได้ให้เอมุจังใส่ตุ๊กตามิกุด๋าโย๋ เพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นหน้า หลังจากที่พวกสึคาสะมากันครบ ‘เรื่องเล่าคณะละครเร่‘ ก็ได้เวลาเปิดม่าน
โดยนักแสดงครั้งนี้เปลี่ยนบทบาทจากครั้งที่แล้ว
 ‘หัวหน้าคณะ’
‘ตัวตลก’
‘หญิงสาวแห่งท่วงทำนอง’
‘นักเล่นแร่แประธาตุ’
‘ภูต’
คนดำเนินเรื่อง
สึคาสะ → เลน　
เอมุ → มิกุ
เนเนะ → ลูกะ
ไคโตะนี่ซัง(คนดีคนเดิม)
มิกุ(ใส่ตุ๊กตามิกุด๋าโย๋) → รินจัง
มิกุ → เมโกะเน่ซัง
พวกสึคาสะที่ชมการแสดงไปพลางรำลึกความหลังไป และแล้วการแสดงก็ใกล้ถึงฉากจบที่ว่า “หลังจากนั้นทั้ง 4 คน ก็แสดงโชว์ด้วยกันตลอดไป” แต่แล้วเมโกะเน่ซังไม่ได้พูดฉากจบนั้นแต่เล่าเรื่องต่อไปว่า
“ด้วยเหตุนี้ ทั้ง 4 คนก็ได้แสดงโชว์ด้วยกันมาเรื่อยๆ แต่ว่าーอยู่มาวันหนึ่ง แต่ละคนก็เจอกับความฝันของตน”
“ไม่ว่าความฝันไหน ก็เป็นความฝันที่สำคัญสำหรับคนคนนั้นเป็นอย่างมาก นั่นทำให้หลังจากนี้ ทั้ง 4 คน ตัดสินใจแยกทางเพื่อเดินตามความฝัน พร้อมกับได้ให้สัญญากันว่า…”
  หัวหน้าคณะ “ถ้าวันใดที่ความฝันทุกคนเป็นจริงแล้ว ตอนนั้นพวกเรามาเจอกันที่นี่นะ แล้วーมาแสดงที่นี่อีกครั้งด้วยกันเถอะ!”
  •  
  •  
  •  
หัวหน้าคณะ “โอ้ーย! กลับมาแล้ว～!”
ตัวตลก “เอ๊ะ!? คนกลุ่มนั้น หรือว่า…! “
หัวหน้าคณะ “หืม? หน้าตาแบบนั้นหมายความว่ายังไง! สตาร์ระดับโลกอุตส่าห์กลับมาตามสัญญาแล้วนะ! ขอความดีใจให้มันมากกว่านี้อีก!”
หญิงสาวแห่งท่วงทำนอง “ความฝันของฉันก็เป็นจริงแล้ว! จะเป็นเพลงก้องโลก ฉันก็ร้องได้แล้วล่ะ!”
นักเล่นแร่แประธาตุ “อะ ฮ่ะฮ่ะ ขอโทษนะ ที่พากันมากะทันหันแบบนี้ เอาล่ะ ที่นี้ก็ได้เวลาแล้วสินะ…”
“…จะสร้างโชว์แบบไหนกันดีล่ะ?”
ตัวตลก “…อะ เฮ้ะเฮ้ะ!”
“โชว์ที่อยากทำกับทุกคน! มีมากมายเต็มไปหมดเลยล่ะ! เพราะงั้น…มาทำด้วยกันเถอะ!”
คนดำเนินเรื่อง “ด้วยเหตุนี้ ถึงแม้ทั้ง 4 คน จะแยกกันเดินตามความฝัน แต่ก็มีบางครั้งที่ทุกคนจะมารวมตัวกันแสดงโชว์ ณ สวนสนุกที่ตัวตลกได้สร้างขึ้น แล้วคณะละครนี้ก็ร่วมกันแสดงโชว์ด้วยกันตลอดไป”
เอมุ “พวกเราในโชว์ ถึงแม้ต้องบ๊ายบายกันแต่ก็ยังได้แสดงละครด้วยกันอยู่ ถ้าอย่างนั้นไม่แน่ว่า พวกเราเองก็…ไม่สิ สักวันนึง อีกครั้งーอะ เฮ้ะเฮ้ะ เป็นตอนจบที่ วันดาโฮยมากๆเลย”←(นี่ไม่มีหวังให้น้องเปลี่ยนใจแล้วใช่ไหมTT)
“ค่อยยังชั่วที่ใส่ชุดตุ๊กตาไว้ ไม่ยังงั้น ฉันคงー”
เนเนะ “เอมุ…?”
เหมือนเนเนะจะเห็นท่าทางเอมุแปลกไป พอทักไปเอมุก็พูดว่าเป็นโชว์ที่วิเศษมาก พวกเราเองก็ทำโชว์ให้เยี่ยมเท่าโชว์นี้กันเถอะ!

ตอนที่ 7 ทุกคนเตรียมผ้าเช็ดหน้าสัก 10 ผืนนะ

เมื่อ WxS ซ้อมการแสดงเสร็จเตรียมแยกย้ายกลับบ้าน เอมุบอกทุกคนว่าเดี๋ยวพวกพี่ๆจะมาคุยกับเธอที่วันเดอร์สเตจ ให้ทุกคนกลับก่อนได้เลย
หลังจากที่ทุกคนกลับไปแล้ว…
ในระหว่างนั้นคนอื่นที่กำลังกลับบ้าน เนเนะก็นึกได้ว่าตัวเองลืมสมาร์ทโฟนที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ เพราะว่าฟ้าเริ่มจะมืด แล้วก็เดินมายังไม่ได้ไกลมากทั้ง 3 คนเลยเดินกลับไปที่วันเดอร์สเตจอีกครั้ง
แล้วทั้ง 3 คนก็ได้เห็นเข้า
หลังจากเสียน้ำตาไปสัก 10 ลิตรกับฉากนี้ พวกพี่ชายของเอมุก็มาหา แล้วได้คุยกับทั้ง 4 คนว่า “ตอนแรกพวกเราก็คิดว่าจะให้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเอมุ แต่เมื่อเอมุตัดสินใจว่าจะไม่ไปกับพวกเธอแล้ว พวกเราก็ได้คุยกันว่าเป็นแบบนี้จะดีจริงๆหรือ คำตอบก็คือไม่ควรให้มันจบแบบนี้”
พี่เคสึเกะ “ーไปเถอะ”
“ตอนนี้เธอยังอยู่ม. ปลาย ใช้เวลานี้ออกไปเรียนรู้โลกภายนอกเถอะนะ”
พี่โชสึเกะ “เอมุ ก่อนที่พวกเราจะได้มาเป็นผู้บริหาร พวกเราก็ไปศึกษาอะไรต่อมิอะไรตั้งมากมาย ถึงแม้ทั้งหมดมันอาจจะไม่ได้ช่วยในเรื่องการบริหาร แต่ส่วนหนึ่งของการเรียนรู้นั่นก็ช่วยหล่อหลอมพวกเราในฐานะผู้บริหารอย่างทุกวันนี้”
แล้วพี่โชสึเกะก็ปิดท้ายว่า “แล้วเธอคิดว่าใครแนะนำพวกเราให้ทำอย่างนั้น?ーปู่ไงล่ะ “
“ถ้าเอมุมีรอยยิ้มดีๆบนใบหน้าแล้ว ปู่อยากจะให้เอมุลองดูไปที่โลกรอบตัวของหลานดู”
“แม้ว่าโลกนั้น คงจะไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงามอย่างโลกบนเวทีーแต่ปู่ก็มั่นใจว่า สิ่งที่ได้เห็นจะกลายมาเป็นพลังให้หลานอย่างแน่นอน”
หลังเอมุถูกดันหลังให้ไปเรียนรู้โลกภายนอกขนาดนี้ (ขุ่นพี่่!!!) ก็ถึงฉากสุดท้ายของตอน
พอเอมุตอบตกลงแล้วก็อมยิ้มยาวๆเลย

ตอนที่ 8 เวลาผ่านไป 2 เดือน

WxS ก็แสดง ‘เรื่องเล่าคณะละครเร่’ ใน ‘วันรำลึกการเปิดสวนสนุกฟีนิกซ์วันเดอร์แลนด์’ ตามกำหนดและเหมือนว่าการแสดงของพวกเขาในคราวนี้ฉากจบได้เปลี่ยนไปเป็นแฮปปี้เอนด์ที่ว่า

“และในท้ายที่สุด…ทั้ง 4 คนไล่ตามความฝัน และทำโชว์ด้วยกันตลอดไป!”

โชว์ดูเหมือนว่าจะประสบความสำเร็จอย่างมาก คนดูทุกคนก็ดูสนุก มีรอยยิ้มกัน เอมุที่เห็นดังนั้นก็ได้ตั้งปณิธานกับตัวเอง
“…ฉันอยากทำให้ที่นี่มีรอยยิ้มให้มากยิ่งขึ้นไปอีก”
“ーหลังจากออกไปเรียนรู้ข้างนอกพร้อมกับทุกคน แล้วทำให้ผู้คนที่มาเยือนที่นี่ยิ้มแย้มได้แล้วละก็ー “
“สักวันหนึ่ง…ฉันก็อยากไปมอบรอยยิ้มให้คนบนโลกในนี้ทุกคนเลย!”
  • หมดแรงกับวิดีโอ…แต่ได้ลองทำดูก็สนุกดี ถ้าทำวิดีโอได้ ต่อไปอาจจะได้แปลเพลงลงยูทูปกับเขามั่ง
  • ชาว Project Sekai ทุกคนพร้อมใจพูดถึงอีเวนต์นี้คำเดียวว่า “บ่อน้ำตาแตก” กันจริงๆ

ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้ เจอกันใหม่ Blog ต่อไป
Yumi-chan